Pomińmy wersje czy człowiek może zabić duszę czy nie. Zgadzam się zatem, że władzę nad duszą ma Bóg. Wobec tego co może z duszą zrobić Bóg ?
BT Mt 10:28 ,,...który duszę i ciało może zatracić w piekle".
Bw ,, ,, ,, ,,...który może i duszę i ciało zniszczyć w piekle".
NW ,, ,, ,, ,,...który może i duszę i ciało zgładzić w Gehennie".
zatracić <<wyzbyć się czego, przestać się czym odznaczać>>(MAŁY SŁOWNIK JĘZYKA POLSKIEGO [PWN])
zniszczyć 3. <<unicestwić, zgładzić, zniweczyć co, usunąć>> (MSJP)
zgładzić a) <<pozbawić kogoś życia; zabić, stracić>>
b <<unicestwić, unieważnić>. (MSJP)
Ponadto, proszę zwrócić uwagę, że w ujęciu tym z duszą dzieje się to samo co z ciałem. A więc ten związek zobowiązuje do śmierci, bo gdyby dusza nie ponosiła śmierci to i należało by uznać, że i ciało pozostaje żywe. Toteż ta implikacja wskazuje i dowodzi, że piekło (gehenna) to poprostu grób, a nie kaplica Syktyńska, gdzie diabły zadają wieczne katusze. Ale opinia o Bogu, za 80 l. życia w grzechu miliardy l. w potwornych mękach. Co za nierównowaga Boga, którego nazywa się Miłością.
Szkoda też, że BT w miejscach nefesz (dusza) tak często wymijająco zastępuje zwrotami: istota, osoba, życie. Natomiast przypowieść o bogaczu i Łazarzu nie jest rzeczywistością, tylko przypowieścią przenośną, nawiązującą do postawy pewnych klas uprzywilejowanych religijnie i warstw ubogiego ludu oraz ich konsekwencjach. Ale i tu bywały różne wersje.
--
gambit
Różne wersje przeważnie występują tam, gdzie nie wierzy się w życie po śmierci. Wtedy fantazja bierze górą i są różne teorie. Natomiast prawda jest taka, że ta przypowieść jest rzeczywistością, która następuje zaraz po śmierci. Nagroda albo kara. Bogacz trafił na miejsce wiecznej męki za brak miłosierdzia (bo byłem głodny, a nie daliście mi jeść - mówił Jezus).
Bóg jest miłością. Jeżeli grzesznik szczerze będzie żałował za swoje grzechy, będą mu odpuszczone w Sakramencie Pokuty i zadośćuczyni za nie, nie trafi do piekła, lecz będzie oglądał całą wieczność chwałę Bożą. Natomiast jeśli do końca swego życia będzie świadomie trwał w grzechu, to w jaki sposób Pan Bóg ma mu przebaczyć, skoro on sam tego nie chce? Taki sam skazuje się na potępienie, a Bóg sprawiedliwy Sędzia, skieruje grzesznika tam, gdzie sam chciał, czyli do piekła. To, gdzie znajdziemy się i po której stronie decyduje wyłącznie człowiek.
Piekło to nie grób albo "kaplica Sykstyńska", lecz miejsce wiecznego potępienia.
{Biblia wyraźnie odróżnia piekło od grobu. Dla określenia piekła Pismo Św. używa najczęściej greckiego słowa gehenna Mt 5;22, 29, 30, 10;28, 18;9, 23;15, 33, Mk 9;43-47, Łk 12;5, Jk 3;6. Dla określenia grobu natomiast słów greckich mnema, mnemeion J 11;17, Mt 8;28, Mk 6;29, Łk 24;2, Dz 2;29, Rz 3;13, lub hebr. terminu gueber Iz 53;9, Ps 88;6, Hi 10;19, 2Krn 34;28.
Również Biblia zdecydowanie odróżnia piekło od śmierci, dla której oznaczenia stosowany jest wyraz grecki thanatos Mt 10;21, Łk 24;20. Pokazuje to Łk 12;5 "Bójcie się Tego, który po zabiciu (tzn. śmierci) ma moc wtrącić do piekła (gr. gehenna)." por. Prz 23;14
"Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, a potem nic więcej uczynić nie mogą.Pokażę wam, kogo się macie obawiać: bójcie się Tego, który po zabiciu ma moc wtrącić do piekła (geennan). Tak, mówię wam: Tego się bójcie" (Łk 12,4)
"Zatracenie" dotyczy całego człowieka a jest w swej istocie, zgodnie z idiomatycznym zwrotem semickim o "traceniu duszy", po prostu zaprzeczeniem życia, nie w sensie unicestwienia, lecz rozminięcia się z tym, co jest "życiem wiecznym", przedmiotem nauczania Jezusa i chrześcijańskiej nadziei.
W kazaniu na górze, w ramach tematu "wypełniania Prawa", mowa jest o karach, za przekroczenie V przykazania w interpretacji Jezusa. Trzecia, największa kara, jest już eschatologiczna:
Mt 5, 22 "A kto by mu rzekł: "Bezbożniku", podlega karze piekła ognistego (eis ten geennan tou pyros).
Identyczny zestaw "gehenny" z ogniem zachodzi jeszcze w Mt 18, 9 analogiczny zaś w Jk 3, 6. Sam zaś ogień jako "wieczny" (aionion) występuje w Mt 18, 8 jako paralela do "piekła ognistego" z wiersza następnego (9). Zarówno "ogień", jak i "męka" są losem odrzuconych na wieki wyrokiem sądu ostatecznego sprawowanego przez Syna Człowieczego jako Króla.
Atakując katolicką naukę o karze za grzechy, nie można tego nauczania trywializować. Bez trudu można dotrzeć do dokumentów nauczania kościelnego, zamiast przedstawiać piekło tak, jakby miało ono być smażalnią grzeszników. Atakując katolicką naukę o piekle, wypadałoby zajrzeć do ogólnie dostępnych podręczników teologii. Bez trudu dostrzeże się wówczas, że nauka o piekle opiera się nie na tekstach zawierających terminy Szeol, Hades lub Gehenna, ale na obszernych wypowiedziach Chrystusa, w których nie ma żadnego z nich.
Uzdrowienie syna setnika - Mt 8, 5-12. Jezus wypowiada słowa ostrzeżenia pod adresem swojego narodu: "Wielu przyjdzie ze Wschodu i Zachodu i zasiądą do stołu z Abrachamem, Izaakiem i Jakubem w królestwie niebieskim. A synowie królestwa zostaną wyrzuceni na zewnątrz: tam będzie płacz i zgrzytanie zębów".
Przypowieść o chwaście i jej wyjaśnienie - Mt 13, 24-30 i 36-43. Szczegółowe wyjaśnienie Jezus zakończył następująco: "Jak więc zbiera się chwast i spala w ogniu, tak będzie przy końcu świata. Syn Człowieczy pośle aniołów swoich: ci zbiorą z Jego królestwa wszystkie zgorszenia i tych, którzy dopuszczają się nieprawości, i wrzucą ich w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów".
Przypowieść o sieci - Mt 13, 47-50. Jezus kończy ją słowami: "Tak będzie przy końcu świata: wyjdą aniołowie, wyłączą złych spośród sprawiedliwych i wrzucą w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów".
Przypowieść o uczcie - Mt 22, 1-14. Jezus ukazuje w niej los człowieka nie ubranego w strój weselny: "Zwiążcie mu ręce i nogi i wyrzućcie go na zewnątrz, w ciemności! Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów". Natomiast opowiedzianą przypowieść kończy następującym podsumowaniem: "Bo wielu jest powołanych, lecz mało wybranych".
Przypowieść o słudze wiernym i niewiernym - Mt 24, 45-51. Oto los niegodziwego sługi: "Nadejdzie pan tego sługi w dniu kiedy się nie spodziewa i o godzinie, której nie zna. Każe go ćwiartować i z obłudnikami wyznaczy mu miejsce. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów".
Przypowieść o talentach - Mt 25, 14-30. Jezus kończy ją ukazaniem losu sługi, który nie pomnożył talentów: "A sługę nieużytecznego wyrzućcie na zewnątrz - w ciemności! Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów".
Opis Sądu Ostatecznego - Mt 25, 31-45. Słowa Chrystusa skierowane do odrzuconych są jednoznaczne: Idźcie precz ode Mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom...I pójdą ci na mękę wieczną , sprawiedliwi zaś do życia wiecznego".}
(Źródło:
www.effatha.pl)
Poza tym Mt 10,28 "Bójcie się raczej Tego, który duszę i ciało może zatracić w piekle" dotyczy po powszechnym zmartwychwstaniu, kiedy to Pan Jezus przyjdzie na Sąd Ostateczny i powie:
"Idźcie precz ode Mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom!"
"i z obłudnikami wyznaczy mu miejsce. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów" (Mt 24,51)
Użytkownik hi fi edytował ten post 2008-05-11, godz. 11:57